Χωρίς την τεχνική, η έμπνευση είναι ένα απλό καλάμι που το δέρνει ο άνεμος, είπε κάποτε ο σπουδαίος συνθέτης κλασικής μουσικής ο οποίος έφυγε από τη ζωη στις 3 Απριλίου του 1897.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Γιοχάνες Μπραμς… Σπουδαίος Γερμανός συνθέτης και πιανίστας…Από τους πιο σπουδαίους συνθέτες κλασικής μουσικής του 19ου αιώνα.

Η μουσική του ξεχωριστή… Έχει ένα μοναδικό τρόπο που συνδυάζει τη λυρική ένταση με τη δραματική δύναμη.


Το Σεπτέμβριο του 1848 έγινε η πρώτη του μεγάλη δημόσια εμφάνιση. Ήταν τότε που οι Ούγγροι πρόσφυγες πλημμύριζαν το Αμβούργο, ψάχνοντας απελπισμένα καταφύγιο από τη βάναυση καταστολή της επανάστασής τους, από τους Αυστριακούς. Ο Μπραμς λάτρεψε τη  λαϊκή μουσική και τους χορούς τους. Αποτέλεσε μάλιστα πηγή έμπνευση για να δημιουργήσει διάφορες συνθέσεις. Ανάμεσα σα αυτές είναι και οι εξαιρετικά δημοφιλείς “Ουγγρικοί Χοροί” για τέσσερα χέρια, που ολοκληρώθηκαν το 1869 και γνώρισαν  μετά τον Μπραμς πολλές ενορχηστρώσεις.

Πρόκειται για ένα σύνολο από 21 ζωηρούς μουσικούς χορούς με διάρκεια περίπου ενός έως τεσσάρων λεπτών. Το δημοφιλές έργο του Μπραμς γράφτηκε  αρχικά για πιάνο με τέσσερα χέρια. Ύστερα, έγιναν πολλές διασκευές, για σόλο πιάνο ή για ορχήστρα. Ο πιο διάσημος ουγγρικός χορός είναι ο Νο 5ος σε F ♯ ελάσσονα, βασισμένος στον csárdás του Bela  Keler με τίτλο “Bartfai emlek”. Ο μεγάλος συνθέτης είχε την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι.

Ο Μπραμς άφησε σπουδαίο έργο. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ήταν μόλις 20 ετών, ο Σούμαν, που ήταν 23 χρόνια μεγαλύτερός του και που είχε μελετήσει ορισμένες από τις συνθέσεις του,  έγραψε για εκείνον :

“Πέρασαν χρόνια… “Και ήρθε το νέο αίμα, εκείνος που είχε για φύλακες, στην κούνια του, όλες τις χάριτες και τους ήρωες. Τον έλεγαν Γιοχάνες Μπραμς, και ήταν από το Αμβούργο. Μόλις καθόταν στο πιάνο, άρχιζαν να αποκαλύπτονται εξαίσιοι, άγνωστοι τόποι. Μας μετέφερε σε κύκλους ολοένα πιο μαγικούς”.

(1136)