g>Ο Τζόσεφ Μορ, ο νεαρός ιερέας της ενορίας, είχε γράψει τους στίχους του τραγουδιού, δύο χρόνια νωρίτερα. Ο Μορ ζήτησε από τον δάσκαλο του γειτονικού χωριού, Φραντς Γκρούμπερ, να συνθέσει τη μουσική.
Τη νύχτα της 24ης Δεκεμβρίου, στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ο Γκρούμπερ έπαιζε μουσική και ο Μορ τραγουδούσε. Επειδή το εκκλησιαστικό όργανο είχε χαλάσει -πολλοί λένε ότι είχε φαγωθεί από ποντίκια – ο Γκρούμπερ συνόδευσε τον Μορ, παίζοντας κιθάρα.
Μερικές βδομάδες μετά, ήρθε στο χωριό ο Καρλ Μαουράχερ, τεχνικός, για να επιδιορθώσει το εκκλησιαστικό όργανο.
Αφού τελείωσε τη δουλειά του, ζήτησε απ’ τον Γκρούμπερ να παίξει ένα κομμάτι, για να δει αν όλα λειτουργούσαν κανονικά.
Εκείνος, άρχισε να παίζει τη μουσική για την «Άγια Νύχτα».
Ο τεχνικός ενθουσιάστηκε με τη μελωδία.
Πήρε τους στίχους και τη μουσική και τα έδειξε σε δύο οικογένειες, τους Ράινερ και τους Στράσερ, οι οποίοι ήταν γνωστοί για το μουσικό τους ταλέντο.
Η επιτυχία του τραγουδιού οφείλεται κυρίως σε αυτές τις δύο καλλιτεχνικές φαμίλιες.
Το 1834, οι αδελφές Στράσερ τραγούδησαν την «Άγια Νύχτα» για τον βασιλιά Φρειδερίκο Γουίλιαμ Δ’ της Πρωσίας, ο οποίος ενθουσιάστηκε και απαίτησε να παίζεται το κομμάτι στον καθεδρικό ναό κάθε χρόνο, ανήμερα των Χριστουγέννων.
Οι Ράινερ μετέφεραν το τραγούδι στην Αμερική. Είκοσι χρόνια μετά τη δημιουργία του, το «Άγια Νύχτα» ακούστηκε στην εκκλησία Τρίνιτι της Νέας Υόρκης. Τα λόγια, βέβαια, ήταν ακόμα στα γερμανικά.
Μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά, το 1859, από τον επίσκοπο Τζον Φρίμαν Γιανγκ.
Έκτοτε έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 140 γλώσσες και έχει αγαπηθεί σε όλο τον κόσμο.
Το αρχικό χειρόγραφο του Μορ έχει χαθεί, αλλά το 1995 βρέθηκε ένα μεταγενέστερο, του 1820.
Είναι η παλαιότερη έκδοση του τραγουδιού, γραμμένη απ’ τον στιχουργό του.
(21)