του ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ
Έβραζε το κύμα του γαρμπή.
Είμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη
Γύρισες και μου ‘πες πως το Μάρτη
Σ’ άλλους παρλλήλους θα ‘χεις μπει.
Κούλικο στο στήθος σου τατού,
Που όσο κι αν το καις δεν λέει να σβήσει.
Είπαν πως την είχες αγαπήσει
Σε μια κρίση μαύρου πυρετού.
Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
Κι ο Σταύρος του Νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
Κι άκοπο μασάς κάθε πικρό.
Το Άλφα του Κενταύρου μια νυχτιά
Με το παλιονώριο πήρα κάτου.
Μου ‘πες με φωνή ετοιμοθάνατου:
«Να φοβάσαι τα’ άστρα του Νοτιά».
Άλλοτε απ’ τον ίδιον ουρανό
Έπαιρνες, τρεις μήνες στην αράδα,
Με του καπετάνιου τη μιγάδα,
Μάθημα πορείας νυχτερινό.
Σ’ ένα μαγαζί του Nossi Be
Πήρες το μαχαίρι, δυο σελίνια,
Μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
Ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.
Άτου στις αχτές της Αφρικής
Πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι.
Τα φανάρια πια δεν θα θυμάσαι
Και τα’ ωραίο γλυκό της Κυριακής.
(12)