Σε πρόσφατη σύναξη-συναυλία πολλών Χορωδιών προσέξαμε το εξής γεγονός:
α) Το πρόσταγμα το είχε Μαέστρος εκτός των Χορωδιών.
β) Μερικοί, από τους Μαέστρους, ενσωματώθηκαν στο μεγάλο σύνολο των Χορωδών προκειμένου συναποδόσουν τα κομμάτια που, κι αυτοί, είχαν διδάξει στους Χορωδούς τους δηλ. τραγουδούσαν παρέα με τους Χορωδούς τους.
γ) Κάποιοι άλλοι Μαέστροι περιορίστηκαν στο να συνοδέψουν -ταξιδιωτικά- τους Χορωδούς τους προτιμώντας να παρακολουθούν, εκ του μακρόθεν, το τραγούδι και όχι να ενσωματωθούν στο μεγάλο σύνολο…
δ) Ο Μαέστρος που είχε επιλεγεί να διευθύνει τη Συναυλία ήταν ένας πολύς καλός Μαέστρος -γι’ αυτό, άλλωστε, επιλέγηκε- πολύ καλλίτερος από τους παρόντες…
Οι Μαέστροι που ενσωματώθηκαν στο σύνολο και τραγούδησαν, θεωρούμε, πως βγήκαν κερδισμένοι… Κερδισμένοι διότι είδαν, “από πρώτο χέρι”, και μι’ άλλη διεύθυνση πέραν της δικής τους, έναν άλλο τρόπο απόδοσης και μια άλλη ερμηνεία… στα ίδια κομμάτια που κι αυτοί διεύθυναν… Παρακολούθησαν σ’ ανφάς τις σωματικές κινήσεις αλλά κι αυτές των χεριών, το ύφος και τις γκριμάτσες κ.λ.π. του καλού Μαέστρου ώστε να συγκρίνουν και εάν θέλουν να χρησιμοποιήσουν, αργότερα, κάτι από αυτά…
Και το κυριότερο: κέρδισαν την εκτίμηση των Χορωδών -δικών τους και ξένων! Οι μεν δικοί τους Χορωδοί ικανοποιήθηκαν διότι, διαπίστωσαν, πως, ο Μαέστρος τους, δεν τους έχει μόνο για να τους εκμεταλλεύεται και να αυτοπαρουσιάζεται ως “γκεστ” και “να τους διατάζει” αλλά, άμα λάχει, γίνεται, κι αυτός, ένας χορωδός, αφού το Χορωδιακό τραγούδι είναι, από κοινού, μια συνεργασία και μια συναπόλαυση… Τους δίδαξε το δημοκρατικό πνεύμα, ότι δεν πρέπει να υπάρχει εγωισμός και πως “γηράσκω αεί διδασκόμενος”!
Αναμφισβήτητα, λοιπόν, κέρδισαν αυτοί, οι εντός του σώματος, Μαέστροι… Οι εκτός, οι εκτός το ‘παιξαν “βαρύ πεπόνι”! Δεν καταδέχτηκαν να μπούνε στο σύνολο…· “έφεραν τα πρόβατα π.χ. από τη Λαμία και τα στρούγκιασαν στην Αθήνα”! Αυτοί οι “μεγάλοι” και “τρανοί” δεν καταδέχτηκαν… Αυτοί έπεσαν στα μάτια των Χορωδών μας… Αυτοί κουβεντιάστηκαν από τους λοιπούς δυσμενώς… και πολύ περισσότερο όταν, όταν ενσωματώθηκαν στο σύνολο των χορωδών καλύτεροί τους Μαέστροι!
Δυστυχώς, όλ’ αυτά είναι κατάλοιπα αλλοτινών εποχών… που “ο Μαέστρος ήταν ο θεός”! Ναι· ο νεφεληγερέτης και ο αστραποβρόντης! Σήμερα, ξέφτισε ο μύθος… Η σεμνότητα, η ισότητα, το παράδειγμα, η δημοκρατικότητα… είναι παράσημα για να χαρακτηριστεί κανείς Πρώτος! Ας ρίξουμε, λοιπόν, τον εγωισμό μας· ας “ρίξουμε τη μύτη μας”, που λέει κι ο λαός… και να είμαστε σίγουροι ότι όλα θα συνεκτιμηθούν ώστε να μπούμε στις καρδιές των χορωδών μας! Πρώτα Άνθρωπος και ύστερα Μαέστρος!
(33)