(Και “Λέσχη” να το πούμε πάλι μέσα είμαστε· όπως και “Αίθουσα” ή “Σύλλογο” ή “Όμιλο” -”πάμε στον Όμιλο”, λέμε-, χωρίς ν’ αποκλείουμε το λαϊκότερο “στέκι” -όρος παρεΐστικος… Δεν θα λέγαμε “Γραφεί(α)ο, που, έχει στενή έννοια σε αντίθεση με το “Εντευκτήριο”, που, αρμόζει καθότι περιλαμβάνει το σύνολο διαφορετικών χώρων…).

Πάντως, σωστά αντιληφθήκατε…· πρόκειται, για το κτίριο ή τον χώρο που στεγαζόμαστε ως Χορωδία ή Μπάντα ή, τέλος πάντων, ως ένα Μουσικό ή Θεατρικό σύνολο, ως Σκακιστικός ή Χορευτικός όμιλος…· εκεί, που, συναντιόμαστε και κάνουμε τις πρόβες μας, έχουμε τα γραφεία μας, τα έπιπλα μας, το υλικό μας, τα μουσικά και λοιπά όργανα καθώς και τις διάφορες αίθουσες –αν έχουμε και άλλα τμήματα… οτιδήποτε είν’ αυτά…- και λειτουργούμε ως φορέας…· είναι ένας χώρος -ιδιόκτητος ή ενοικιασμένος- στο ημιυπόγειο ή στο ισόγειο ή στον α’ όροφο μιας πολυκατοικίας ή μονοκατοικίας, όπως κι ένα διώροφο οίκημα… και, πάντα, ανάλογα με την ιστορία και το είδος του φορέα, την υπόστασή του -τι νομικό πρόσωπο…-, την οικονομική κατάσταση του, τις δημόσιες σχέσεις του, την γκάμα των ηλικιών που περιλαμβάνει…

(Χρησιμοποιώντας, προφανώς, τον όρο “Εντευκτήρι(α)ο” προσδίδουμε μια σοβαρότητα και μια ευρύτητα, που, άλλοι θέλουν κι άλλοι όχι… σ’ αντίθεση με το, “Λέσχη”, που είναι και λίγο προσκοπικό ή χαρτοπαιχτικό… Δεν αφήνουμε απέξω την “Αίθουσα” -αν πρόκειται για κάτι το μικρό….- ή τη “Στέγη” -όροι λίγο αδόκιμοι-, όπως και δεν αποκλείουμε το “πάμε στη Χορωδία μας” ή “φεύγοντας από την Ορχήστρα…” ή “στον Όμιλο” ή “στον Σύλλογο” ή “στην Ένωση”…). Π.χ. στον στρατό, λέμε, “στον Λόχο”, “στον θάλαμο”…

Όπως και να έχει ο όρος, εκείνο, που, σήμερα, διαπιστώνουμε είναι το “παρεξηγημένη περίπτωση”…· και, λέμε, παρεξηγημένη περίπτωση, διότι οι περισσότεροι Φορείς είναι το τελευταίο πράγμα που προσέχουν…· το τελευταίο πράγμα που προσέχουν “μέχρι να δούνε το καλύτερο”, μου ψιθυρίζει ο Θανάσης, οπότε κι αρχίζει η αλλαγή… Θυμάμαι, ιδρύοντας την πρώτη Χορωδία, το 1979, μου είπε ο… “γιατί παράγγειλες καρέκλες· για έξοδα; θα καθόμαστε σε ξύλινους πάγκους και σκαμνιά, όπως παλιά”! Εννοείται, πως, εγώ, δεν τον άκουσα και προχώρησα στην ενοικίαση ψηλοτάβανης αίθουσας 120 τ.μ., στην αγορά 100 δερμάτινων καθισμάτων, πιάνου, φωτοτυπικού, στερεοφωνικού· εξόπλισα την αίθουσα με κυλικείο, δύο τηλέφωνα… και αργότερα με μικρο τρίσκαλο αμφιθέατρο 50 ατόμων… Το ίδιο και καλύτερα, συνεχίσαμε, αργότερα, με τη δεύτερη Χορωδία, σε σημείο που να μας μιμηθούν κι άλλοι, κι άλλοι…

Εκείνο, που, πρέπει να προσέχει ένα Διοικητικό Συμβούλιο είναι, ότι, δεν μπορεί να είναι, αυτός ο χώρος, κατώτερος του σπιτιού μας ή του γραφείου μας απ’ άποψη εμφάνισης, επίπλωσης, καθαριότητας, κοινόχρηστων χώρων και, γενικά, περιβάλλοντος και λειτουργικότητας… αφού, ο Χορωδός ή ο Μουσικός ή ο…, δεν είναι πρόσκοπος να πάει να κάνει τα τσίσια του στο ύπαιθρο ή να κάνει εκπαίδευση χωρίς θέρμανση… Λόγοι ασφάλειας επιβάλλουν ο χώρος να έχει και πόρτα εξόδου αλλά και να μην είναι πιο πάνω από τον α’ όροφο… ώστε, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, να δύναται να εγκαταλειφθεί τάχιστα από το σύνολο!

Δυστυχώς, εδώ, λίγα Δ.Σ. αυτό το ενστερνίζονται… γι’ αυτό αλλού επισκέπτεσαι κάποια εντευκτήρια και, κυριολεκτικά, «παθαίνεις την πλάκα σου» από την ευκοσμία και την τάξη που επικρατεί… και αλλού «πιάνεις τη μύτη σου» από την κιτσαρία, την ακαταστασία και την αφροντισιά…

Όλ’ αυτά εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες: όπως είπαμε,από την οικονομική κατάσταση του φορέα, τη ροπή των μελών του περί την κουλτούρα, την ευαισθησία στην καθαριότητα που διέπει τα μέλη του Δ.Σ., την ικανότητα τους να εξευρίσκουν πόρους… αλλά και τη θέλησή των μελών του Δ.Σ. στο να ταξιδεύουν, να ρωτάνε και να βλέπουν ώστε να παραδειγματίζονται· να μαθαίνουν, γενικά, για να προσφέρουν, ανιδιοτελώς και αγόγγυστα, στο σύνολο, σωστά και όπως πρέπει…

Τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν ένα -με ηχητική κάλυψη- συνηθισμένο, καθώς πρέπει, Εντευκτήριο για τον Φορέα μας -κάπου 200ων τ.μ.- είναι:
1. Η -με ηχητική μόνωση- κεντρική αίθουσα στην οποία γίνεται η πρόβα…
2. Ο μικρός χώρος του γραφείου του Δ.Σ.
3. Ο χώρος αναμονής (χολ) με το μηχάνημα πόσιμου νερού…
4. Οι τουαλέτες…
5.Η αποθήκη

Με αυτούς τούς -διακοσμημένους κατάλληλα- πέντε χώρους, άνετα όχι, όμως δύναται, ικανοποιητικά, να λειτουργήσει ένας Φορέας… Από εκεί και πέρα, ανάλογα, με την οικονομική κατάσταση ή την υπόσταση του Φορέα (Δημοτική μπάντα ή…) δύναται να έχει ακόμη πέντε χώρους…:

1. Γραφείο για τον Καλλιτεχνικό Δ/ντή και τα Μέλη της Καλλιτεχνικής Επιτροπής…
2. Αίθουσα Βιβλιοθήκης και Ρεπερτορίου (με το φωτοτυπικό μηχάνημα).
3. Βεστιάριο
4.Αίθουσα Συμβουλίου
5.Μικρότερες αίθουσες για τα διάφορα μουσικά όργανα…

Μεγάλη σημασία δίνουμε στις τέσσερις τουαλέτες οι οποίες πρέπει να είναι ξεχωριστές για ενήλικες (αντρών και γυναικών) και ξεχωριστές για παιδιά (αγοριών και κοριτσιών)… Αναμφίβολα, είναι το πρώτο που προσέχουμε και, παράλληλα, την καθημερινή καθαριότητά τους αφού, από τις τουαλέτες προέρχονται ουκ ολίγες ασθένειες… αλλά κι από αυτές χαρακτηρίζεται ο πολιτισμός του καθενός… -αν υπάρχει δυνατότητα μεριμνούμε και για τους έχοντες κινητικά προβλήματα… Δεν είναι δυνατόν, ένα παιδί της Παιδικής χορωδίας να χρησιμοποιεί την ίδια τουαλέτα με τον 60άρη! Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κεντρική θέρμανση και άπλετος φωτισμός· να μην υπάρχει καθαρίστρια…

Ταυτόχρονα, εντοπίζουμε και εξασφαλίζουμε τα επικίνδυνα εκείνα σημεία των χώρων στα οποία μπορεί να συμβεί κάποιο ατύχημα που δύναται ν’ αποβεί και μοιραίο! Τέτοια είναι οι σκάλες, τα παράθυρα και οι υπαίθριοι χώροι, τα τζάμια και τα γυμνά καλώδια (πρίζες)… Ως Δ.Σ. φέρουμε τεράστια ευθύνη, κυρίως για τους ανήλικους ενώ, και για τους ενήλικες ενδιαφερόμαστε όπως π.χ. την καθαριότητα της δεξαμενής για πόσιμο νερό, να υπάρχει κουπαστή στη σκάλα…

(Το παρόν κείμενο, δεν έχει σκοπό να εξαντλήσει το θέμα… ίσως κάποια άλλη φορά… όμως ο ρόλος του είναι να θορυβήσει και ν’ αποτελέσει αφορμή για περαιτέρω επιλογές, διορθώσεις…).

Ίσως, ελάχιστοι, από εμάς, που προσφέρουμε στα κοινά, ανιδιοτελώς, ελάχιστοι από εμάς, αντιλαμβανόμαστε την ευθύνη που έχουμε επωμισθεί και ότι, με μια “γκέλα”, μπορεί να βρεθούμε στη φυλακή και να γίνουμε “βούκινο”, πανελληνίως! Τέτοιες παραλείψεις είναι π.χ.:
1. Να μας ξεφύγει ένα παιδί και να βγει στη, χωρίς πλέγμα, βεράντα, και να βρεθεί στο μέσον του δρόμου…
2. Να μαλώσουν δυο παιδιά ή να παίζουν, κατά τη διάρκεια της πρόβας (στην αίθουσα να μην υπάρχει υπεύθυνος…) και το ένα, με το μολύβι, κατά λάθος ή… να βγάλει το μάτι του άλλου…
3. Να σπρώξει το ένα παιδί το άλλο, κατά την αποχώρηση, στη σκάλα, η ένας μεγάλος… οπότε πέφτοντας να…
Υπάρχουν κι άλλα, κι άλλα επικίνδυνα… που μπορούν να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα… όπως:
Αν δεν θερμαίνεται με κεντρική θέρμανση ο χώρος… θα χρησιμοποιήσουμε υγραέριο; και αν σκάσει η φιάλη ή πάρει φωτιά… έχουμε πυροσβεστήρα; Απολύμανση, κάνουμε στις τουαλέτες;
Τώρα, θα μου πείτε, “μας έκανες την καρδιά περιβόλι”… γι’ αυτό

Με τας εις υγείας σας
από τον κ. Φα Ματζόρε

(50)