Η ιστορία του γοητεύει κάθε αναγνώστη. Ο Αττίκ διακρίθηκε για το ταλέντο του και θεωρήθηκε πρωτοπόρος για την εποχή του, αφού κατάφερνε να μετατρέπει τη λύπη και τη χαρά σε τέχνη. Δεν δημιουργούσε επειδή του το ζητούσαν, αλλά ένα ερέθισμα πυροδοτούσε πάντα την φαντασία του.
Υπήρξε από τους πρώτους Έλληνες που κατέγραψε τόσο σημαντική διαδρομή στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στο Παρίσι. Αυτή την περίοδο της ζωής του μουσικού, την εποχή δηλαδή που βρισκόταν εκτός ελληνικών συνόρων, φωτίζει για πρώτη φορά ένας νέος καλλιτέχνης. Ο Γιώργης Χριστοδούλου αναδεικνύει τα χαμένα τραγούδια τού Αττίκ από την παρισινή του περίοδο μέσα από ένα βιβλίο-cd.
«Η αφορμή ήταν μια παρτιτούρα που βρήκα σε ένα παλαιοπωλείο στο Παρίσι, το φθινόπωρο του 2013. Βρέθηκα εκεί για ένα ταξίδι αναψυχής και με αφορμή την παρτιτούρα που αγόρασα τότε θυμήθηκα ότι ο Αττίκ είχε κάνει καριέρα στο Παρίσι. Άρχισα να ψάχνω να δω τι άλλο υπάρχει, να δω τι μπορώ να βγάλω. Προχώρησα ένα βήμα παραπέρα την έρευνα και έψαξα καλύτερα. Ο ένας συλλέκτης με έστειλε στον άλλον και από τη μια βιβλιοθήκη πήγα στην άλλη. Μάζεψα έναν ικανοποιητικό αριθμό από παρτιτούρες και κατέληξα σε δέκα για να φτιάξω ένα cd με έντεκα κομμάτια, ένα πιανιστικό και δέκα τραγούδια», δηλώνει ο κ. Χριστοδούλου μιλώντας στο in.gr για το έναυσμα της δημιουργίας του.
Εξηγεί ότι τα κομμάτια που βρίσκονται στο άλμπουμ του «είναι σε πρώτη εκτέλεση γιατί τότε δεν υπήρχε ραδιόφωνο, άρα τα περισσότερα τραγούδια δεν δισκογραφούνταν. Δεν υπάρχουν ηχογραφήσεις από αυτές τις παρτιτούρες, είναι σκέτες παρτιτούρες».
«Έπιασα μια περίοδο του συνθέτη με την οποία δεν έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα. Ψάχνοντας κατάλαβα ότι ήταν ο πρώτος Έλληνας που κατέγραψε τόσο σημαντική πορεία στο εξωτερικό. Θεώρησα καλό να φτιάξω ένα άλμπουμ και μετά για να μπει όλο το υλικό δημιούργησα ένα βιβλίο δίγλωσσο, που περιλαμβάνει και την γαλλική γλώσσα. Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο που περιλαμβάνει την ιστορία τού Αττίκ στο Παρίσι», αναφέρει ο κ. Χριστοδούλου για να μιλήσει για έναν άγνωστο σε πολλούς Αττίκ, έναν Αττίκ που βρέθηκε στο Παρίσι το 1907, ακριβώς την ίδια χρονιά με τον Νίκο Καζαντζάκη. Ο τελευταίος ολοκλήρωσε τις σπουδές του εκεί, σε αντίθεση με τον Αττίκ που εγκατέλειψε την σχολή του για να αφοσιωθεί στη μουσική.
Ο Αττίκ γύρισε στην Ελλάδα το 1929. Έζησε με πάθος, αγάπησε πολύ τους ανθρώπους που τον πλαισίωναν, τους φίλους, τις γυναίκες, το παιδί του που έχασε.
«Τα πρώτα χρόνια στο Παρίσι περιλαμβάνουν πολλές συνθέσεις είτε για πιάνο είτε για μουσική δωματίου ή για σχέδιο για μπαλέτο. Οι συνθέσεις αυτές θυμίζουν κλασική μουσική και όχι τον Αττίκ που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Έχει μελοποιήσει ποίηση. Στα χρόνια του Παρισιού οι περισσότεροι στίχοι δεν ήταν δικοί του, ήταν άλλων, ενώ στην Ελλάδα έγραφε ο ίδιος τους στίχους του. Ήταν ο πρώτος έλληνας τραγουδοποιός. Παρουσιάζω έναν νέο Αττίκ για πρώτη φορά, έναν Αττίκ άγνωστο σε πολλούς», καταλήγει ο κ. Χριστοδούλου.
(30)