Διαμάντια & μπλουζ, το εκπληκτικό θεατρικό έργο με τις τελευταίες Ελληνίδες σταρς – Ζωή Λάσκαρη & Τζένη Καρέζη- της αγαπημένης συγγραφέως που έφυγε στις 8 Οκτωβρίου του 2017 από τη ζωή.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
“Αύγουστος… ήλιος στη παραλία…
Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά…
Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία…
Μια ησυχία στην ερημιά…
Χάθηκα… χάθηκα μες’ τη ζωή μου…
Χάθηκες… χάθηκες μες’ τη βροχή…
Σβήσανε τα φώτα στη παραλία…
Ηρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή…
Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία…
πήγε χαμένη η εκδρομή…
Χάθηκα… χάθηκα μεσ’ τη ζωή μου…
Χάθηκες… χάθηκες μεσ’ τη βροχή…”
Είναι οι υπέροχοι στίχοι μιας σπουδαίας προσωπικότητας που έφυγε σήμερα από τη ζωή… Της θεατρικής συγγραφέως, Λούλας Αναγνωστάκη, με τα εκπληκτικά έργα της που έχουν παρουσιαστεί τόσο στην Αθήνα όσο και στο εξωτερικό.
Έκανε την εμφάνισή της στο θέατρο το 1965 με την τριλογία της Πόλης ( «Η διανυκτέρευση», «Η πόλη», «Η παρέλαση»), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Δύο χρόνια αργότερα, ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο το τρίπρακτο έργο της «Η Συναναστροφή», σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά.
Ακολούθησαν: «Αντόνιο ή το Μήνυμα» (1972), «Η νίκη» (1978), «Η κασέτα» (1982), «Ο ήχος του όπλου» (1987), όλα από το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου παρουσίασε το έργο «Διαμάντια και Μπλουζ», σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Το 1995 ανέβηκε «Το ταξίδι μακριά» από το θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή. Το 1998 το μονόπρακτο «Ο ουρανός κατακόκκινος» από το Εθνικό θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο «Σ` εσάς που με ακούτε» από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.
Σκέφτηκα να αναφερθώ στο έργο της «Διαμάντια και Μπλουζ» , τόσο γιατί η υπόθεσή του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όσο και για το γεγονός ότι δύο υπέροχες Ελληνίδες, η Τζένη Καρέζη και η Ζωή Λάσκαρη, πρωταγωνίστησαν σε αυτό.
Δυο ηθοποιοί με αίγλη και κύρος. Σύμβολα αγέρωχης θηλυκότητας, στυλ, που έζησαν μια ζωή με έρωτα, πάθος, επιτυχίες, θαυμασμό, αποδοχή, καλλιτεχνική δημιουργία.
Η ηρωίδα του συγκεκριμένου έργου, είναι κι εκείνη μια γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα, η οποία ζει ανάμεσα στις αναμνήσεις και τα ερωτηματικά για τις επιλογές του παρελθόντος. Είναι η Άννα. Μια γυναίκα που αγάπησε δυνατά αλλά δεν προτίμησε να μην το ομολογήσει…Κάποτε, ένας νεαρός έφηβος την περίμενε, εκείνη όμως δεν πήγε ποτέ στο ραντεβού τους, δίχως να του εξηγήσει τους λόγους. Εκείνος απάντησε με ένα γράμμα και ένα ποίημα. Τα χρόνια πέρασαν, και η κόρη της Άννας μαζί με την παρέα της ψάχνουν στίχους για ένα τραγούδι προκειμένου να συμμετάσχουν σε ένα φεστιβάλ τζαζ. Η Άννα, τους δίνει το παλιό εκείνο ποίημα που δεν ξέχασε ποτέ, και τους περιμένει σπίτι της για να προβάρουν το τραγούδι.
Η κόρη της Άννας, είναι εγκλωβισμένη στη σχέση της. Η καλύτερή φίλη της Άννας τη στηρίζει, ανάμεσα σ΄ένα καινούριο κι έναν παλιό έρωτα. Και… πολλά αλλάζουν στη ζωή της ηρωίδας που επέλεξε να ζήσει στη μοναξιά…
Γιατί, άραγε, να είναι ο τίτλος, “Διαμάντια και μπλουζ”; Είναι η λάμψη και ταυτόχρονα η θλίψη…
Ένας συνδυασμός που κυριαρχεί στον έρωτα.
Για την αξέχαστη Τζένη Καρέζη, ήταν το τελευταίο της έργο στο θέατρο.
Τη σεζόν 1990-91 έπαιξε την τελευταία της παράσταση, το “Διαμάντια και Μπλουζ”, σταματώντας απότομα, καθώς η ηθοποιός δεν μπορούσε πια να συνεχίσει, εξαιτίας της ασθένειάς της…
Ακολουθεί απόσπασμα από την τελευταία της παράσταση
(130)