Νίκος Γούναρης… Ο τραγουδιστής με τη βελούδινη φωνή που ερμήνευσε μεγάλες επιτυχίες , αγαπημένες μέχρι και σήμερα. Ανάμεσά τους… «Αυτός ο άλλος», «Ένα βράδυ που ’βρεχε», «Σκαλί σκαλί θα κατεβώ» και «Άρχισαν τα όργανα», «Γλυκά μου μάτια αγαπημένα», «Γύρνα πάλι αγάπη μου», «Πες μου, πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω», «Που να ’σαι τώρα αγαπημένη»...Γεννήθηκε το 1915 στη Ζαγορά του Πηλίου -κατ` άλλους στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας- και μεσουράνησε τη δεκαετία του 1950 στο ελληνικό πεντάγραμμο, είτε σόλο, είτε σε συνεργασία με το Τρίο Μπελκάντο. Υπηρέτησε με συνέπεια το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1936 και αναδείχθηκε στην Κατοχή, παράλληλα με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση. Ο υπηρεσίες που προσέφερε στον αγώνα της απελευθέρωσης ήταν ανεκτίμητες. Για τις πράξεις του τιμήθηκε με το Αριστείο της Εθνικής Αντίστασης.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης είχε πει για εκείνον: “Όσο υπάρχει Γούναρης δεν μπορεί το λαϊκό να σηκώσει κεφάλι». Το λαϊκό τραγούδι θα πάρει, βεβαίως, τη ρεβάνς πολύ σύντομα, τη δεκαετία του ’60 και θα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά τα επόμενα χρόνια.”
“Ήταν μια συμπυκνωμένη ζωή ο Γούναρης εκεί μέσα, κάτω από τις φουσκωμένες Καρυάτιδες. Κουνιόνταν σαν δαιμονισμένος, απάνω κάτω, έχωνε την κιθάρα του κάτω απ` το πηγούνι του, σαν να έκοβε μ` αυτήν το κεφάλι του, γούρλωνε τα μάτια του άρπαζε το μικρόφωνο, μιλούσε, τραγουδούσε, ούρλιαζε σε μια γλώσσα δική του. Κι όλα αυτά σε μια αδιάκοπη διαπασών, ακράτητος, ακούραστος, ανένδοτος, βέβαιος για το αποτέλεσμα.” θα πει το 1963 ο Αντρέας Καραντώνης.
Να `ξερες πόσο σε θυμάμαι
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
όπου βρεθώ και όπου να `μαι
για σένα καρδιοχτυπώ
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
μακριά από μένα πως να χαρώ
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναβρώ
Τόσο πολύ που μου `χεις λείψει
κι όλο για σένα τραγουδώ
αχ να μπορούσα μες τη θλίψη
τα μάτια σου να ξαναβρώ
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
μακριά από μένα πως να χαρώ
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναβρώ
Επιμέλεια Μαέστρου Ελένης Αλεξοπούλου
(101)