Ο σκηνοθέτης, αφού προειδοποιεί ότι οι λίστες είναι πάντα επισφαλείς, δίνει τα 10 καλύτερα του
Περίπου δέκα χρόνων, φθινόπωρο, μόλις είχαν ανοίξει τα σχολεία, με αφορμή κάποια εργασία στο μάθημα της Ιστορίας επισκέφτηκα για πρώτη φορά τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων. Θα θυμάμαι για πάντα τη στιγμή που πέρασε το κατώφλι της. Οι απορροφημένοι με την ανάγνωση λιγοστοί επισκέπτες, η ησυχία που κυριαρχούσε και που διακοπτόταν από το ξεφύλλισμα των σελίδων, οι δαιδαλώδεις διάδρομοι με τα πανύψηλα ξύλινα ράφια, οι εκατοντάδες δερματόδετοι τόμοι, τοποθετημένοι με τάξη ο ένας δίπλα στον άλλον, η χαρακτηριστική μυρωδιά του χαρτιού όταν τους άνοιγες… Από εκείνη την ημέρα και μέχρι τα 13 μου παραμελούσα συστηματικά τα μαθήματα του σχολείου για να διαβάζω μόνο λογοτεχνία! Μάλιστα, σε δύο χρόνια από εκείνη την επίσκεψη στη βιβλιοθήκη έλαβα κι ένα βραβείο από τον ίδιο τον δήμαρχο, για το οποίο είμαι περήφανος μέχρι σήμερα. Αυτό του καλύτερου… αναγνώστη!
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι λίστες είναι πάντα επισφαλείς, έχουμε και λέμε…
1.
Το Κιβώτιο
του Άρη Αλεξάνδρου
Το «Κιβώτιο» πιστεύω πως είναι ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα και από τα λίγα ελληνικά βιβλία των οποίων η αξία μεγαλώνει όσο περνάει ο χρόνος.
2.
Πόλεμος και Ειρήνη
του Λέοντος Τολστόι
Είναι το πρώτο κλασικό μυθιστόρημα που διάβασα στα ρωσικά. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία η αίσθηση της υπόκωφης «βουής» της πρόζας του μεγάλου συγγραφέα.
3.
Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου
Μία από τις καλύτερες και πληρέστερες εισαγωγές στην τέχνη του κινηματογράφου κι ένα βιβλίο που ευτύχησε στη μετάφραση.
4.
Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη
του Θανάση Βαλτινού
Ο αγαπημένος μου νεοέλληνας συγγραφέας. Η αφηγηματική λιτότητα αυτού του βιβλίου καθώς και η «έντεχνη» απόδοση της προφορικότητας είναι συγκλονιστικές.
5.
Ο θρύλος των Φορσάιτ
του Τζον Γκάλσγουορθι
Το διάβασα σε μια εκπληκτική ρωσική μετάφραση. Υποβλητική αφήγηση, πλοκή, χαρακτήρες.
6.
Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ
του Γιόζεφ Ροτ
Μια αριστουργηματική αφήγηση του πως η ιστορία μπορεί είναι παρούσα στην καθημερινή ζωή και να διαπερνά τις ανθρώπινες σχέσεις, πόσω μάλλον όταν μια αυτοκρατορία καταρρέει…
7.
Η παρακμή του αστικού πολιτισμού
του Παναγιώτη Κονδύλη
Το διάβασα πριν από λίγα χρόνια, παρακινούμενος από το γιατί και τα πώς της κρίσης. Επανέρχομαι συχνά σε αποσπάσματά του, ιδιαίτερα στο εισαγωγικό κομμάτι που αφορά την Ελλάδα.
8.
Δον Κιχώτης
του Θερβάντες
Γιατί αφηγείται με έναν αξεπέραστο τρόπο μια ιστορία, καθιστώντας την αρχετυπική.
9.
Ταξίδι στην άκρη της νύχτας
του Σελίν
Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου είναι μια έντονη συναισθηματική εμπειρία, μοιάζει σαν να υπνωτίζεσαι από μια παρατεταμένη κραυγή φρίκης, η οποία μεταλλάσσεται σε ποίηση.
10.
Πόλη παιδιών
του Πέτρου Κουτσιαμπασάκου
Ένα βιβλίο που το παρακολούθησα, ενώ γραφόταν, κεφάλαιο-κεφάλαιο. Πιστεύω πως είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί για τις Παιδουπόλεις της «ύστερης» περιόδου. Και τώρα, που έφυγε ο Πέτρος, είναι κάτι παραπάνω από αγαπημένο βιβλίο.
*Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες: «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η γιαγιά μου», «Υψωμα 33.», «Ο μανάβης», κ.α. καθώς και το «Σιωπηλός Μάρτυρας» που παίζεται αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους.
Πηγή: www.lifo.gr
(37)