Προς τιμήν των διοργανωτών… που, σε τέτοιους δύσκολους, οικονομικά, καιρούς, κατόρθωσαν να πείσουν τις τοπικές αρχές και να βγάλουν κάποια χρήματα, ώστε να πραγματοποιήσουν ένα πολυπρόσωπο Φεστιβάλ -κάπου 400 άτομα…· τους “βγάζουμε το καπέλο” και λέμε ένα μεγάλο “μπράβο”!

Όμως, άπειροι, οι άνθρωποι -καθότι πρωτάρηδες…-, προκειμένου εντυπωσιάσουν προσκάλεσαν 10* χορωδίες…! Έτσι, λοιπόν, και σύμφωνα με την παροιμία, που, λέει, “το πολύ κύριε ελέησον δεν το θέλει κι ο Θεός”… αυτό το αρμονικό πανηγυράκι… κάπου μας τα χάλασε…

Χορωδίες 10, επί 25 λεπτά πρόγραμμα η καθεμιά, φθάνουμε τα 250 λεπτά· ήτοι 4 ώρες!!! Η λήξη, πράγματι, σήμανε στις 12 τα μεσάνυχτα, μετά 5 ώρες από την έναρξη!!! Έτσι απηύδησαν οι πρώτες χορωδίες που, ενώ τραγούδησαν, περίμεναν, περίμεναν… Όσο για τον κόσμο… όσοι παρέμειναν… τουλάχιστον μία φορά σηκώθηκαν για τσίσα τους…! Οι μεγάλοι, σε ηλικία, αν δεν πήγαν δυο φορές στην τουαλέτα, πήγαν μία και έφυγαν… κάτι που έκανε και ο Σεβασμιότατος, κι η κυρία Πρόεδρος του Δ.Σ….! Ο Δήμαρχος, ως 40άρης, κρατήθηκε…

Μετά τις 12 επακολούθησε δείπνο που, αναγκαστικά, έληξε στις 2μιση το πρωί! Οι χορωδίες έπρεπε να φύγουν… Δύο, εξ αυτών, απείχαν 2 ώρες μ’ αποτέλεσμα να φτάσουν στον προορισμό τους τα ξημερώματα!

Την επομένη κουβεντιάστηκε το θέμα, κι αντί ν’ ακουστούν καλά λόγια… υπήρχε δυσφορία… Ο Ντίνος είπε, πως έπρεπε να τραγουδήσει από ένα τέταρτο η καθεμιά χορωδία… Η Ελένη είχε την άποψη, ότι έπρεπε ν’ αρχίσουν στις 6 το απόγευμα, ο Θανάσης να κρατούσε 2 μέρες το Φεστιβάλ και ο Νικόλας 3 μέρες!

Το να τραγουδήσει ένα τέταρτο η καθεμιά χορωδία απορρίφθηκε αφενός διότι ο άλλος ήλθε 2 ώρες δρόμο κι άλλες 2 να φύγει… οπότε ήλθε μόνο για τέσσερα τραγούδια; και αφετέρου δεν θα προφθάσουν να ζεσταθούν ούτε οι φωνές… Όσο για την έναρξη, ώρα 6 καίει ο τόπος αφού το καλοκαίρι ο ήλιος δύει ώρα 9! Το Φεστιβάλ, ως 2ήμερο, κάτι πάει κι έρχεται, κι αναμφίβολα, είναι καλύτερο από τη μια μέρα…! Ιδεώδης περίπτωση το 3ήμερο! Με χορωδίες 3 καθημερινά…. από ένα 25λεπτο η καθεμιά…

Ακόμη πιο ιδεώδης περίπτωση είναι οι δυο χορωδίες σε μια βραδινή συναυλία με 35 λεπτά πρόγραμμα η καθεμιά… ώστε με τους χαιρετισμούς και τους προλόγους, το όλο πρόγραμμα να μην υπερβεί τη 1μιση ώρα· μια χρονική λογική διάρκεια απ’ όλες τις απόψεις…· και ο κόσμος να μην κουραστεί, και οι χορωδίες να ξετυλίξουν το πρόγραμμά τους και να δείξουν τις ικανότητές τους…

Αυτό που είθισται να γίνεται τις τρεις τελευταίες 10ετίες “σκουπίστε, ψεκάστε, τελειώσαμε…” δεν είναι σωστό… Ο μαέστρος και ο χορωδός θέλει να επιδειχθεί και ν’ αμειφθεί… για τις γνώσεις του, τη δουλειά του, τον πλουραλισμό του, την ποσότητα… Και τον αθλητή των 100 μ. αν θα του ‘πεις, αντί 100 τρέξε 50 μ., δεν θα αποδώσει διότι δεν προφθάνει να ξεδιπλώσει την κούρσα του στα 50 μέτρα… Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη χορωδία… Και να σημειωθεί, ότι δεν είναι δυο τρία άτομα… αλλά 80 κι 100 οι δυο χορωδίες…· έχουν δικαιώματα, λοιπόν…

Ας επανεξετάσουν οι χορωδίες και οι μπάντες τα προγράμματά τους, τις συναυλίες τους, τα ωράρια τους…· παλιά, μία χορωδία κρατούσε μία συναυλία! Και μην ξεχνάμε, ότι, την σήμερον ημέραν, ο Έλληνας δεν είναι “όσα πάνε κι όσα θα ‘ρθουνε”…· έχει υποχρεώσεις και τον κυνηγάει ο χρόνος…

* Εν γνώσει μας παραβαίνουμε τους γραμματικούς κανόνες και χρησιμοποιούμε αριθμούς… ώστε να δώσουμε έμφαση…

(23)