Το ΚΟΤΟ, είναι ένα Ιαπωνικό ένχορδο παραδοσιακό μουσικό όργανο, εξέλιξη του Κινέζικου ZHENG, παρόμοιο του Μονγκολικού YATGA, του Κορεάτικου GAYAGEUM και του Βιερτναμέζικου DAN TRANH. Είναι το εθνικό όργανο της Ιαπωνίας.
Ο πρόγονος του ΚΟΤΟ, είναι το Κινέζικο ZHENG, από όπου το πήραν οι Ιάπωνες τον 7ον και 8ον αιώνα.
Ο πρώτος γνωστός τύπος είχε 5 χορδές αλλά προοδευτικά αυξήθηκαν σε 7 και όταν το πήραν οι Ιάπωνες, είχε 12 και αυξήθηκαν σε 13.
Στην πάροδο του χρόνου το όργανο βελτιώθηκε από διάφορους μουσικούς, ένας από τους οποίους είναι και ο Yatsuhashi Kengyō και ο οποίος αποκαλείται «πατέρας του μοντέρνου ΚΟΤΟ (1614-1685)».
Η Ιαπωνέζα μουσικός Keiko Nosaka που το 2002 κέρδισε το μεγάλο βραβείο μουσικής του Ιαπωνικού Υπουργείου Πολιτισμού, αισθανόμενη περιορισμένη παίζοντας σε ένα ΚΟΤΟ με μόνο 13 χορδές, επινόησε νέο τύπο οργάνου με 20 η και περισσότερες χορδές.
Ένα ΚΟΤΟ συνήθως κατασκευάζεται από ξύλο του δέντρου Paulownia που φύεται σχεδόν σε όλα τα κράτη της Άπω ανατολής.
Η επεξεργασία του ξύλου πριν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του ΚΟΤΟ διαφέρει από κατασκευαστή σε κατασκευαστή. Κάποιοι τοποθετούν το ξύλο στην σκεπή για περίπου ένα χρόνο κάποιοι άλλοι για λιγότερο χρονικό διάστημα. Τα. Kotos ευρίσκονται άλλα απλά και άλλα ποικιλμένα με εγχάρακτες παραστάσεις από ελεφαντόδοντο, καύκαλο χελώνας, μέταλλο, έβενο, κ.τ.λ.
Οι γέφυρες που βρίσκονται στις χορδές, είναι κατασκευασμένες από ελεφαντοστό, από ξύλο ή και από πλαστικό. Ο ρόλος των γεφυρών είναι, με την μετατόπισή τους να μεταβάλουν τον τόνο της χορδής.
Το ΚΟΤΟ έχει μήκος περίπου 180 πόντων και παραδοσιακά τοποθετείται επί του πατώματος μπρος στον μουσικό ο οποίος παίζει γονατιστός.
Οι χορδές αυτού του οργάνου είναι φτιαγμένες από διάφορα υλικά, όπως πλαστικό και μετάξι.
Για κάθε μέρος του οργάνου υπάρχει μια παραδοσιακή ονομασία η οποία ακολουθεί την άποψη, ότι το σώμα του οργάνου μοιάζει με δράκο, όπως παραδείγματος χάριν, το πάνω μέρος ονομάζεται ‘ΚΑΒΟΥΚΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ’, ενώ το κάτω μέρος ονομάζεται ‘ΣΤΟΜΑΧΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ’ την στιγμή όπου τα δύο άκρα του οργάνου ονομάζονται ‘ΚΕΦΑΛΙ και ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ’.
Το ΚΟΤΟ σήμερα
Η επιρροή της δυτικής ποπ μουσικής στην Ιαπωνία, έχει κάνει το ΚΟΤΟ λιγότερο εμφανές στην Ιαπωνία, αν και εξακολουθεί να εξελίσσεται ως όργανο. Έργα ‘εχουν γραφτεί για 17, 20 και 25 χορδών ΚΟΤΟ. Η Reiko Obata έχει επίσης κάνει το ΚΟΤΟ προσιτό σε φίλους δυτικής μουσικής, με τη δημοσίευση των δύο βιβλίων για σόλο ΚΟΤΟ χρησιμοποιώντας Δυτική σημειογραφία. Η σημερινή γενιά των μουσικών που παίζουν ΚΟΤΟ , όπως οι αμερικανίδες εκτελεστές Reiko Obata και Miya Masaoka, καθώς και η ιαπωνέζα μαέστρος Kazue Sawai και οι μαθητές της, συμπεριλαμβανομένης της Michiyo Yagi, βρίσκουν θέσεις για το ΚΟΤΟ στη σημερινή jazz, την πειραματική μουσική και ακόμη και την ποπ. Τα μέλη του συγκροτήματος Rin είναι δημοφιλείς παίκτες jūshichi-gen στη σύγχρονη (pop / rock) μουσική σκηνή.
Σε παλαιότερη ροκ και ποπ μουσική, ο David Bowie χρησιμοποίησε ένα ΚΟΤΟ στο instrumental κομμάτι “Moss Garden” στο άλμπουμ “Heroes” του. Ο πολυ-οργανοπαίκτης, ιδρυτής και πρώην κιθαρίστας των Rolling Stones, Brian Jones έπαιξε ΚΟΤΟ στο τραγούδι Take It Or Leave It, στο άλμπουμ Aftermath, το 1966. Ο Paul Gilbert, ένας δημοφιλής βιρτουόζος της κιθάρας, κατέγραψε την σύζυγό του, Emi να παίζει στο ΚΟΤΟ για το τραγούδι του “Koto Girl” από το άλμπουμ Alligator Farm. Το ροκ συγκρότημα Queen χρησιμοποίεισε ένα ΚΟΤΟ στο “Τραγούδι του Προφήτη” για το άλμπουμ τους του 1975, «A Night at the Opera». Ο κιθαρίστας των Ex-Génesi, Steve Hackett χρησιμοποίεισε koto πολύ αποτελεσματικά στο instrumental κομμάτι «Το κόκκινο λουλούδι της Tachai Ανθίζει Παντού” από το άλμπουμ Spectral Mornings.
Ο πιανίστας της Τζαζ Dave Brubeck συνέθεσε το “Koto Song” που, ενώ δεν υπάρχει το ίδιο το ΚΟΤΟ , παίζεται ώστε να επιτρέψει στο πιάνο να μιμηθεί τον ήχο του.
Απολαύστε πιό κάτω, λίγα λεπτά την Michio Miyagi na pa;izei KOTO “TEGOTO”
Επιμέλεια Πλοίαρχου Χάρη Ταλούμη
(2470)