Η Βάσω, η Ελένη, η Μαριώ και η Ευτέρπη, είναι τέσσερις Χορωδοί, που, έχουν ξεκινήσει από μικρές στη Χορωδία της “Καϋμενούπολης” και τραγουδούν εδώ και 30 χρόνια… Ήρθαν μικρές, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά και, τώρα, είναι γιαγιάδες… Αν όχι, και τα 30 χρόνια, όμως, τα 20, τραγουδούν χωρίς να έχουν αλλάξει ούτε θέση· τουτέστιν, μπροστά, καταμπροστά… σε σημείο, που, να μην τολμάει, όχι ο Μαέστρος να τις κουνήσει αλλ’ ούτε και “ο ίδιος ο Πατριάρχης”! Λες και τις έχουν παντρευτεί αυτές τις θέσεις της πρωτοκαθεδρίας και τις κατακρατούν “κληρονομικώ δικαιώματι”…

Τις προάλλες, το λοιπόν, ήρθανε στη Χορωδία τέσσερα μανουλομάνουλα! Ναι· προέκυψαν, δεν ξέρω, πώς, τέσσερα καθόλα, μανουλομάνουλα, που, ούτε τα 20 δεν έχουν πατήσει…: η Λίντα, η Φανή, η Εύη και η Ζωζώ. Περιττό, να ‘πω ότι, εκτός από την ομορφιά και τη φρεσκάδα της νιότης τους -σε αντίθεση με τις τέσσερις παλιές- διαθέτουνε μια νεανική ολόδροση φωνή ενώ, διαβάζουνε και Μουσική διότι, τόσο στο Δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο-Λύκειο, διδάχθηκαν…

Τόλμησε ο φουκαράς, Κώστας, ο Μαέστρος, να τοποθετήσει τις νέες στην πρώτη σειρά -στη μόστρα- σε συναυλία… Ε, “ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε”… Και οι τέσσερις παλιές: “τι μας πέρασες… εμείς είμαστε τόσα χρόνια…· εγώ, δεν κουνιέμαι από τη θέση μου… αυτές ήρθανε χθες…”· οπότε, ο Κώστας, οπότε ο Κώστας τα μάζεψε, περικαλώ, ανακάλεσε… και τα “γαλακτομπούρικα” τα ‘βαλε στη δεύτερη σειρά… κι άφησε, μπροστά, τα κανταΐφια…!

Κι όμως, η βιτρίνα έχει να κάνει… Ο μανάβης διαλέγει τα καλά μήλα, τα γυαλίζει με την ποδιά του, και τα βάζει επάνω, για να φαίνονται… Ο μπακάλης, τα καλά τυριά, τα βάζει μπροστά στο τζάμι της βιτρίνας… Στον στρατό, τους ψηλούς και τους λεβέντες, ο λοχαγός τους βάζει μπροστά και στα πλάγια… αλλά και πίσω… για να κρύβει τους λοβούς φαντάρους… Έτσι και μια Χορωδία έχει, κι αυτή, τη μόστρα της, εκτός από το ποιοτικό άκουσμα… Δηλαδή, για να πούμε το, άριστα, εκτός του ακούσματος, βοηθάει και η εμφάνιση… Είναι, όπως το γραφτό στις εξετάσεις…· είναι να πάρεις 9, κι έχεις κακογραφία, σε κατεβάζουν στο 8· σ’ αντίθετη περίπτωση κερδίζεις ένα βαθμό και πας στο άριστα!

Τα τέσσερα αυτά κοριτσόπουλα, έπρεπε να πάνε μπροστά, ώστε ν’ αλλάξει η βιτρίνα και το προφίλ της “γερασμένης” Χορωδίας… Και ο Κώστας, ο Μαέστρος, να μην το τολμούσε, έπρεπε, οι τέσσερις, παλιές, μόνες τους ν’ αποσυρθούνε και “να δώσουνε τόπο στα νιάτα”…· ή δεν είναι έτσι; Πρέπει, να ‘χουμε, και “το γνώθι σ’ αυτόν”… και να μας διακρίνει ανιδιοτέλεια…

ΠΑΝ

Υ.Γ.: Να, γιατί δεν υπάρχει ανανέωση… Αντί να περιβάλλουμε τους νέους με ζεστασιά και να τους δεχθούμε ως παιδιά μας και ως μελλοντικούς αντικαταστάτες μας… εμείς, εμείς τους φερόμαστε απαξιωτικά κι εχθρικά… λες και θα “μας φάνε το ψωμί μας”… Αυτή είναι η κύρια αιτία, που, χορωδίες, σήμερα, θυμίζουνε Κ.Α.Π.Η….!

(33)