Η έκθεση θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες στο μικρό, υπερσύγχρονο Μουσείο Μπουζιάνη, στη Δάφνη.
Ο Γιώργος Μπουζιάνης έχει χαρακτηριστεί ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε το 1885 στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε στοιχειωδώς τη μέση εκπαίδευση. Τελικά, άφησε το Γυμνάσιο για να φοιτήσει στη Σχολή Γραφικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Είχε καθηγητές τον Ροϊλό, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Βολανάκη και τον Γερανιώτη. Στα τελευταία χρόνια της φοίτησής του είχε συμμαθητή του τον Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Η καλλιτεχνική του πορεία ξεκινάει το 1906, όταν με ιδιωτική υποτροφία από τον γιατρό Χαραμή μεταβαίνει στο Μόναχο. Το Μόναχο θα γίνει για τον Μπουζιάνη το κέντρο των ενδιαφερόντων του και θα αποτελέσει ορόσημο των καλλιτεχνικών του αναζητήσεων. Μετά τα παραγωγικά, αν και δύσκολα χρόνια στη Γερμανία, αποφασίζει, το 1934, να επιστρέψει στην Ελλάδα. Οι παγκόσμιες εξελίξεις και οι οικονομικές συνέπειες αυτών τον αφήνουν σχεδόν χωρίς πόρους. Εγκατεστημένος στο σπίτι του στη Δάφνη, ζωγραφίζει ασταμάτητα μέχρι τον θάνατό του, το 1959, σε πείσμα όλων των δυσκολιών και της μεγάλης πικρίας που του προξένησε η αθέτηση της κρατικής υπόσχεσης για μια θέση στο διδακτικό προσωπικό της Σχολής Καλών Τεχνών. Μετά τον θάνατο του ζωγράφου, ο Δήμος Δάφνης αγόρασε το σπίτι του, που για χρόνια έμεινε ανεκμετάλλευτο. Το 2010, ο δήμαρχος Δάφνης-Υμηττού, Μιχαήλ Σταυριανουδάκης εγκαινίασε το «Μουσείο Γ. Μπουζιάνη» στο σπίτι του ζωγράφου και το γειτονικό Πνευματικό Κέντρο «Γιώργος Μπουζιάνης» ως φόρο τιμής στον καλλιτέχνη. Πρόκειται για ένα υπερσύγχρονο κτίριο, έργο των αρχιτεκτόνων του Studio 75.
Ο συνδυασμός ενός τόσο μεγάλου ζωγράφου με μερικούς από τους καλύτερους street artists βγάζει ένα πολύ ωραίο και φρέσκο αποτέλεσμα….
Σε λίγες μέρες, εκεί θα γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης «Ιερή Γνωριμία», στο πλαίσιο της οποίας δέκα καταξιωμένοι Έλληνες street artists «συνομιλούν» με το έργο του Γιώργου Μπουζιάνη και δημιουργούν τα δικά τους, πρωτότυπα έργα. Οι δημιουργίες των καλλιτεχνών θα παρουσιαστούν στον εκθεσιακό χώρο του Μουσείου Μπουζιάνη, εκεί όπου ο ζωγράφος δημιουργούσε τα δικά του έργα. Η ξεχωριστή ιδέα ήταν του υπεύθυνου του μουσείου, Φοίβου Κυπραίου, ο οποίος έχει αναλάβει και την επιμέλεια της έκθεσης. «Σχεδόν κανένας από τους καλλιτέχνες δεν γνώριζε λεπτομέρειες για το έργο του Μπουζιάνη» μας ενημερώνει ο κ. Κυπραίος όσο μας ξεναγεί στους χώρους του μουσείου. «Μελέτησαν το έργο του, διάβασαν πολλά κείμενα από την αλληλογραφία του, πολύ γρήγορα πωρώθηκαν με το έργο και τη ζωή του και ξεκίνησαν τη δημιουργία».
Ο Zie δεν επέλεξε ένα έργο ζωγραφικής αλλά μια φωτογραφία του καλλιτέχνη… Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO Ο Pupet εμπνεύστηκε από μια πολύ μικρή αυτοπροσωπογραφία του Μπουζιάνη από μελάνι και μολύβι… Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO Ο κάθε καλλιτέχνης επέλεξε τον δικό του τρόπο για να δημιουργήσει. Ο Cacao Rocks χρησιμοποίησε προτζέκτορα. Πρόβαλε το αρχικό έργο, μια νεκρή φύση του Μπουζιάνη, στον καμβά και πάνω στην προβολή δούλεψε το δικό του. Ο Zie δεν επέλεξε ένα έργο ζωγραφικής αλλά μια φωτογραφία του καλλιτέχνη. Ο Kez έκανε σχεδόν πιστή αντιγραφή έργου του Μπουζιάνη, όχι στην τεχνική αλλά στη θεματολογία, κάνοντας γκράφιτι. Οι Billy Gee, Alex Martinez και Lune82 έφτιαξαν το Μπουζιανοχωριό, ένα installation που καλύπτει τους τοίχους ενός ολόκληρου δωματίου, στο οποίο έχουν συμπεριλάβει διάφορα έργα του εξπρεσιονιστή ζωγράφου. Ο Μπουζιάνης εμφανίζεται να βάφει τα ονόματα του crew στον τοίχο. Ο Exit είναι ο μόνος που δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη το έργο του. Ο Pupet εμπνεύστηκε από μια πολύ μικρή αυτοπροσωπογραφία του Μπουζιάνη από μελάνι και μολύβι. Ο Μανώλης Αναστασάκος «έπιασε» την τεχνική του ζωγράφου και δημιούργησε ένα εξπρεσιονιστικό έργο, με μια γυναικεία μορφή, που ήταν αγαπημένη θεματολογία του Μπουζιάνη. Ο Yiakou προσπάθησε να ζωγραφίσει τη νεκρή φύση του Μπουζιάνη, με τα χαρακτηριστικά, έντονα χρώματά του. Τα χρώματα που χρησιμοποίησε δεν υπήρχαν παλιά, όμως ο εξπρεσιονιστικός χαρακτήρας των έργων του Μπουζιάνη αποτυπώθηκε στο έργο του street artist.
Η street art στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά σε χώρους τέχνης. Η τάση ξεκίνησε αρχές της δεκαετίας του 2010, όταν ο εικαστικός Στέλιος Φαϊτάκης έφτιαξε ένα συγκλονιστικό έργο στον προαύλιο χώρο της Σχολής Καλών Τεχνών. Έδωσε την ώθηση σε πολλούς καλλιτέχνες να δοκιμάσουν τη street αισθητική και σε πολλούς γκραφιτάδες την πιο καλλιτεχνική. Σκοπός της έκθεσης «Ιερή Γνωριμία» είναι να προσελκύσει στο μουσείο τον κόσμο που δεν το επισκέπτεται και ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 20-45 χρόνων. «Δεν ξέρουν πολλοί το μουσείο και είναι πραγματικά κρίμα γιατί πρόκειται για ένα κουκλί» λέει ο κ. Κυπραίος. «Το γκράφιτι και η street art είναι πολύ δημοφιλή και προσιτά στον πολύ κόσμο είδη. Είναι, ως επί το πλείστον, μια εικονική και όχι conceptual τέχνη. Το πάντρεμα ενός τόσο μεγάλου ζωγράφου με μερικούς από τους καλύτερους street artists βγάζει ένα πολύ ωραίο και φρέσκο αποτέλεσμα. Κάνει το έργο του Μπουζιάνη πιο ανθρώπινο και πιο σύγχρονο από ποτέ. Χαρακτηριστική στο έργο του καλλιτέχνη είναι η συναισθηματική αγωνία που αφορά όλο τον κόσμο. Η εποχή μας δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτήν του Μπουζιάνη όσον αφορά τις δυσκολίες, αλλά, αν το σκεφτείς, οι καλλιτέχνες σήμερα και πάλι προσπαθούν πολύ, έχουν δεύτερες δουλειές, πολλές φορές δεν πληρώνονται, όμως αυτό δεν τους πτοεί».
Ο Μανώλης Αναστασάκος «έπιασε» την τεχνική του Μπουζιάνη και δημιούργησε ένα εξπρεσιονιστικό έργο, μια γυναικεία μορφή, που ήταν αγαπημένη θεματολογία του Μπουζιάνη… Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO ΟΜπουζιάνης ήταν ένας καλλιτέχνης που δεν υπολόγισε ποτέ τα χρήματα. Στις δύσκολες εποχές που ζούσε, υπάρχουν πολλές αναφορές στην αλληλογραφία του με ανθρώπους της τέχνης για εμπόρους που δεν συμπαθούσε και αρνιόταν να τους πουλήσει τα έργα του. Εκτιμούσε πολύ τους νέους, γι’ αυτόν ήταν ιερή η στιγμή κατά την οποία ερχόταν σε επαφή με το έργο ενός νέου καλλιτέχνη που του άρεσε. «Ήταν για μένα μια χαρά και μια ιερή στιγμή από τις σπάνιες που μπορούμε να συμπεριλάβουμε στην πορεία μας, εμείς οι διψασμένοι για ανείπωτες συνομιλίες με πράγματα που τόσο μας αφορούν, που όλο και περισσότερο κάτι μας σπρώχνει και θα μας σπρώχνει σε μια γωνιά της σιωπής. Πόση ομορφιά, όταν τέτοιες ωραίες στιγμές οδηγούν σε μια ιερή γνωριμία που μπορεί πάντοτε να σημαίνει έναν σταθμό στο ταξίδι της ζωής» είχε γράψει σε μια επιστολή στον γκαλερίστα του. «Πιστεύω ότι θα συμπαθούσε πολύ τα παιδιά που συμμετέχουν στην έκθεση» λέει ο κ. Κυπραίος.
Λίγο πριν φύγουμε από το μουσείο και ενώ διασχίζουμε την όμορφη, περιποιημένη αυλή, που ήταν στην ουσία η αυλή του Γιώργου Μπουζιάνη, ο κ. Κυπραίος μας διηγείται μια ενδιαφέρουσα ιστορία. «Παλιά, υπήρχε εδώ ένας μεγάλος πλάτανος. Ο Μπουζιάνης τον αγαπούσε πολύ και ήταν ο λόγος που είχε αγοράσει το συγκεκριμένο σπίτι. Μια περίοδο ταξίδευε συχνά στην Άνδρο. Ζωγράφιζε το πορτρέτο της Ελίζας Γουλανδρή, γνωστού μαικήνα της εποχής. Οι ρίζες του πλάτανου άρχισαν να εξαπλώνονται στη γύρω περιοχή και να σπάνε τις πήλινες αποχετεύσεις των φτωχόσπιτων. Η γειτονιά ήταν πολύ φτωχή και βρομούσε παντού, εκτός από το σπίτι του Μπουζιάνη. Όσο έλειπε στην Άνδρο, οι γείτονες μαζεύτηκαν κι έκοψαν τον πλάτανο. Όταν ο ζωγράφος γύρισε και είδε τον κομμένο πλάτανο, έκλεισε τα παράθυρα του σπιτιού του που έβλεπαν στην αυλή και δεν ξαναβγήκε ποτέ να κάτσει εκεί. Ήταν τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του».
Στο τέλος του χρόνου, το Μουσείο Μπουζιάνη περιμένει μια γενναιόδωρη προσφορά από την οικογένεια του Θάνου Κωνσταντινίδη, που ήταν πολύ καλός του φίλος, θαυμαστής και συλλέκτης της τέχνης του Γιώργου Μπουζιάνη.
Πηγή: www.lifo.gr
(176)