Οι ανίδεοι θα νομίσουν πως θα μιλήσουμε για το παιδικό ή στρατιωτικό παιγνίδι που “τα φυλάει” ο ένας και οι άλλοι καλυπτόμενοι για να μην τους ανακαλύψει χτυπούν, με την παλάμη τους, την παλάμη του φύλακα…· αν και αυτό το χτύπημα έχει σχέση και με το δικό μας μπιζ… αφού παλαμάκια είναι κι αυτά…
Μπιζ ή μπιζάρισμα ή μπιζάρω… δεν είναι άλλο από το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού ή κάποιες ιαχές και επευφημίες που εκφράζουν την επιθυμία των θεατών-ακροατών, να ξαναβγεί στη σκηνή ο Καλλιτέχνης ή να επανεκτελεστεί ένα κομμάτι από το ρεπερτόριο ή κάτι άλλο… Σηκώνεται ο κόσμος, χειροκροτεί, καλεί τον Καλλιτέχνη… κυρίως μετά από πρεμιέρα… Το ίδιο συμβαίνει και στον χορωδιακό ή “φιλαρμονικό” τομέα… Μπιζάρεται μια μπάντα, μια ορχήστρα, ένας σολίστας… ώστε να επανεκτελέσει το ίδιο ή άλλο κομμάτι…
Είναι φυσικό το μπιζάρισμα σε μια Συναυλία όταν, όταν η Συναυλία αφορά τη μοναδική Χορωδία που εμφανίζεται και μόνο αυτή· ή μπορεί να συμβεί το μπιζάρισμα σ’ ένα Φεστιβάλ που συμμετέχουν τρεις ή τέσσερις Χορωδίες ή Φιλαρμονικές…· εκεί μπορεί η Οργανώτρια Χορωδία ή Οργανωτής Φορέας να επιτρέψει, κατά το μπιζάρισμα μιας χορωδίας, την επανεκτέλεση ενός κομματιού… και για όλες, βέβαια, τις συμμετέχουσες Χορωδίες… που, φυσιολογικά, θα χειροκροτηθούν… και θα κληθούν εκ νέου να… Στο τέλος, λοιπόν, καθεμιάς Φιλαρμονικής…, κι εκτός Προγράμματος, μπορεί κάποια Χορωδία ή Φιλαρμονική, εφόσον θέλει, να επαναλάβει ένα κομμάτι του ρεπερτορίου της που ακούστηκε εκείνη ή όχι τη βραδιά… Πάντα, βέβαια, και μετά την, εκ των προτέρων, σύμφωνη γνώμη των Οργανωτών…
Όμως, όταν δέχεσαι και συμμετέχεις σ’ ένα Φεστιβάλ Χορωδιών ή…, τότε, σέβεσαι, ως συμμέτοχος, αφενός τον Κανονισμό του Φεστιβάλ και εφετέρου τον χρόνο που είναι ίδιος για όλους… Όταν, σου λέει π.χ. θα ερμηνεύσεις έξι κομμάτια ή, σου λέει, θέλω Πρόγραμμα 30′, πρέπει να πειθαρχήσεις… όπως και οι λοιποί συμμετέχοντες… Εφόσον περατώσεις τα προγραμματισθέντα και αναφερθέντα στο Πρόγραμμα κομμάτια, και να σε μπιζάρουν, δεν προβαίνεις σε επανάληψη ενός και, πολύ περισσότερο, δύο κομματιών αιφνιδιάζοντας τον Οργανωτή και εκμεταλλευόμενος την ανεκτικότητα του… έστω και αν είσαι ο καλλίτερος του Φεστιβάλ· πολύ περισσότερο όταν δεν είσαι! Αυτό, δεν αφήνει απέξω και τη διοργανώτρια Χορωδία η Φιλαρμονική… Το “επί ίσοις όροις” πρέπει να ισχύει για όλους… Υπάρχουν, βέβαια, και οι “εξαιρέσεις του κανόνα” όταν έρχεται π.χ. μία ξένη Χορωδία -από άλλη χώρα- οπότε της δίνεις μεγαλύτερη διάρκεια από τους άλλους… για τους γνωστούς λόγους…
Για να γράψουμε αυτό το σχόλιο λάβαμε αφορμή από έναν “μπαμπά-Μαέστρο” ο οποίος είχε ετοιμάσει καμιά 30αριά κλακαδόρους που να χειροκροτούν και να φωνάζουν -να μπιζάρουν- τον “γιο-Μαέστρο” ο οποίος -με το έτσι θέλω- εκτέλεσε άλλα δύο κομμάτια σε συναυλία που ήταν φιλοξενούμενος! Όμως, οι άλλες τρεις Χορωδίες πειθάρχησαν στο απαγορευτικό…!
Πολύ περισσότερο συμβαίνει αυτό στις Αθηναϊκές ή… Χορωδίες… Γίνεται π.χ. Φεστιβάλ στον Άγιο Πολύκαρπο και συμμετέχει π.χ. η Χορωδία Ρέντη… Μαζί της κουβαλάει και την “εξέδρα των κλακαδόρων” οπότε γίνεται το στημένο ταρατατζούμ… Όμως, στο Φεστιβάλ αυτό, στο οποίο αναφερθήκαμε, ήταν και Χορωδίες π.χ. από Φάρσαλα, από Ερμιόνη, από Άρτα… Και να θέλανε, πού να βρούνε αυτοί οι άνθρωποι “εξέδρα κλακαδόρων”…!
Ας λείπουν, λοιπόν, τα “καπελώματα”, και τα “χτυπήματα κάτω από τη ζώνη”! Η Χορωδία και το τραγούδι, η Φιλαρμονική και η οπερέτα… είναι πολιτισμός… και δεν είναι πολιτική… Ή είσαι καλός και διακρίνεσαι εκτελώντας τα του προγράμματος ή δεν είσαι… ‘Η κάνεις τέχνη ή δεν κάνεις…!
Αγήνωρ
(133)