Πρόκειται για ξένη λέξη… η γραβάτα, από το ιταλικό “cravatta” και το γαλλικό “cravatte”… η οποία, λέξη, γραβάτα, όπως και η φουστανέλα, απαρχής, κάθε άλλο παρά ελληνικό αξεσουάρ υπήρξε… Είναι ένα φρούτο κληρονομηθέν από τους Ευρωπαίους, μετεπαναστατικά… Ενώ δηλ. οι Έλληνες φορούσανε τις τοπικές “ενδυμασίες” τους, όπως είπαμε τη φουστανέλα οι στεριανοί και τη βράκα οι νησιώτες… εκεί, μετά την επανάσταση, παρουσιάζονται οι «Φραγκοφορεμένοι» Έλληνες αυτοί δηλ. που ντυνόντουσαν όπως οι Ευρωπαίοι…! Τι ήτανε αυτοί; Ήταν Έλληνες φοιτητές ή έμποροι που γύριζαν από την «Εσπερία» οπότε έρχονταν με την ευρωπαϊκή αμφίεση, ή ήταν Έλληνες διανοούμενοι που ζούσανε στην Ευρώπη και με την έκρηξη της Επανάστασης ήλθανε στην Ελλάδα για να βοηθήσουνε… Όμως, και οι Περιηγητές και οι Φιλέλληνες συνέτειναν… οι οποίοι μας επισκέπτονταν φορώντας ρούχα Ευρωπαϊκά και με αξεσουάρ παπιγιόν ή γραβάτα…
Όλ’ αυτά, όπως είπαμε, μετεπαναστατικά και μέχρι τα τέλη του 19ου αι. γιατί, από ‘κει και πέρα, ο Έλληνας δεν ήθελε και πολύ, πέταξε τα τσαρούχια και τα σελάχια… και ποδέθηκε και ντύθηκε ευρωπαϊκά, δένοντας κόμπο τη γραβάτα… μέχρι, που, αυτός ο κόμπος να λιγδώσει και να φθαρεί και να λιώσει οπότε και να πεταχτεί η γραβάτα αφού, με τη μια φορά που δέθηκε, δεν λύθηκε αλλά, ολημερίς, δεμένη φοριότανε και δεμένη έβγαινε… -ας θυμηθούμε τους παλιούς δασκάλους και καθηγητές, χωροφύλακες και…!
Από τις αρχές του 20ου αι. η γραβάτα γενικεύτηκε βοηθούντων και των ομογενών, εξ’ Αμερικής, οι οποίοι έρχονταν κουστουμαρισμένοι, με γελέκα, ρολόγια αλυσίδες, ρεπούμπλικα και γραβάτα… για να λάβουνε μέρος στον Πρώτο Πόλεμο…! Αυτούς όλους έβλεπαν οι γηγενείς Έλληνες οπότε μεγαλέμποροι και δημόσιοι υπάλληλοι -μέχρι κλητήρες–, φοιτητές και διανοούμενοι… όλοι τους έβαλαν γραβάτα!
Σήμερα, θεωρείται «μεγάλο κακό και αμάρτημα μεγάλο» να πας σ’ ένα γάμο χωρίς γραβάτα ή σε μια ονομαστική ή κοινωνική εκδήλωση άνευ τής, εν ήδη, μεγάλη ρέγγας… να κρέμεται από το λαιμό σου… Πολύ περισσότερο να είσαι Δήμαρχος ή Πρωθυπουργός, Υπουργός ή Αντιδήμαρχος, Δ/ντής Τράπεζας ή Σχολείου, Φαρμακοπλασιέ ή “σουλατσαδόρος”… και να πηγαίνεις χωρίς γραβάτα! Ακόμη, και το κατακαλόκαιρο υπάρχει κόσμος από τους ανωτέρω, που, προτιμάνε, «να βγάζουνε τη βέμπελη» παρά να λύσουνε τη γραβάτα… αν και πιο αξιοπρεπής, δεν μπορεί να είναι ο καταϊδρωμένος γραβατομένος από τον ολόφρεσκο αγραβάτοτο!
Βέβαια, υπάρχει και η ηλίθια άποψη του απλού Έλληνα, που, καλός δικηγόρος είναι ο γραβατοφορεμένος! Την ίδια άποψη έχει και για τον γιατρό ή τον βουλευτή του…! Κι όμως, πόσοι, απ’ αυτούς, έχουνε τη γραβάτα, ως επίφαση…; Ενώ παραμένουνε για μέρες και βδομάδες στην απλυσιά, ενώ τα εσώρουχά τους έχουνε ν’ αλλαγούνε…, ενώ μυρίζουνε ιδρωτίλας και …, νομίζουνε, πως, με τη γραβάτα όλα σκεπάζονται… ακόμη και η αγραμματοσύνη τους! Αμ δε…
Κι ενώ όλα έτσι κυλούσανε και συμβαίνανε, ήλθε μια νέα Κυβέρνηση μ’ ένα νέο Πρωθυπουργό που έκανε την ανατροπή…! Έβγαλε τη γραβάτα! Τούτο βαρυφάνηκε στον Έλληνα…! Μα είναι εικόνα αυτή; «μονολόγησε…»· «έτσι θα πάει στη Μέρκελ;» ξανάπε…· και ακόμη «μα, έτσι θα ορκιστεί Πρωθυπουργός… και χωρίς να κάνει τον σταυρό του…»…!
Όχι· όπως και η θρησκεία, έτσι και η γραβάτα δεν είναι κάτι το υποχρεωτικό και “ενσωματωμένο” στον οργανισμό μας…· η γραβάτα είναι ένα αντρικό αξεσουάρ, που, σ’ άλλους αρέσει και σ’ άλλους… Δεν κάνει η γραβάτα τον άνθρωπο και, πολύ περισσότερο τον Πρωθυπουργό ή τον Υπουργό…! Τον λαϊκό ή τον “επίσημο” κάνει το άψογο παρουσιαστικό του απ’ άποψη εμφάνισης και χαρακτήρα… ήτοι η καθαριότητα, το σιδέρωμα, το βάψιμο του παπουτσιού…, να σε πλησιάζει και να «μην πιάνεις την μύτη σου» αλλά να μυρίζει σαπούνι και φρεσκάδα… Τον άνθρωπο κάνει η ευγένεια, το χαμόγελο, η μόρφωση, η ειλικρίνεια, το φιλότιμο, η τιμιότητα, η εξυπνάδα, ο πολιτισμός…
Έτσι, λοιπόν, αυτοί που ποντάρουνε στη γραβάτα, ας αναθεωρήσουνε… αφού «η γραβάτα δεν κάνει τον άνθρωπο»!
ΑνΓ
(139)