Υπάρχει πληθώρα Χορωδιών, σήμερα… τόσες, που, ποτέ, κατά το παρελθόν, υπήρξε! Είναι Χορωδίες Συλλογικές και Δημοτικές, Ωδειακές και Σχολικές, Χορωδίες Οργανισμών αλλά και Μουσικών Γυμνασίων, κάποιες Δημοσίων Υπηρεσιών αλλά και Εκκλησιαστικές, Βυζαντινές και Φολκλορικές, Χορωδίες Κ.Α.Π.Η. και Προσχολικές, Μικτές, Αντρικές, Γυναικείες, Παιδικές, Δωματίου… Ο αριθμός τους ανεβαίνει σε πολλές 100άδες! Το γεγονός, όπως και να το πάρεις, είναι ευχάριστο· πολύ ευχάριστο! Έτσι, η Ελλάδα ανεβαίνει ποσοτικά και εντάσσεται στο κλαμπ τών, χορωδιακά αλλά και μουσικά, προηγμένων… κι ας μην κλαιγόμαστε…· θα μου ‘πεις, από ποιότητα… τι χαμπάρια μάστορα;
Η Χορωδιακή άνθιση οφείλεται, και στη μουσική εξέλιξη της Χώρας τα τελευταία 20 χρόνια, και στην ίδρυση και λειτουργία των Πανεπιστημιακών Μουσικών Τμημάτων, και στη δημιουργία και λειτουργία των Μουσικών Γυμνασίων και Λυκείων, και στην αναγκαστική ύπαρξη -εντός των Ωδείων και των Ιδιωτικών Μουσικών Σχολών – Χορωδιών, και στο εύπορο του Έλληνα… -πλην της τελευταίας 5ετίας-, και στη μόρφωσή του, και στη δημοκρατικότητά του -αν δεν έχεις δημοκρατικές πεποιθήσεις, δεν σε σηκώνει το περιβάλλον της Χορωδίας που είναι συλλογικό-, και στην είσοδο καταπληκτικών Μουσικών από την υμεδαπή -μιλάμε, γι’ Αλβανούς, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Ρώσους, Γεωργιανούς…- οι οποίοι κάλυψαν, και πόστα σπανίων Μουσικών Οργάνων αλλά και Μαέστρων Χορωδίας και Μπάντας που παλιά ήταν δυσεύρετοι- οι οποίοι, κακά τα ψέματα, “έκοψαν το ψωμί” των δικών μας αλλά και κάποιες “παράλογες απαιτήσεις τους”, όπως και το “εγώ, είμαι, κι άλλος κανείς”!
Βέβαια, υπάρχουνε και οι μεμψίμοιροι που διαρκώς γκρινιάζουνε πως “συνεχίζουμε να είμαστε, χορωδιακά, υπανάπτυκτοι…” και τα σχετικά άνοστα… Ναι· βλέπουμε και τους ξένους… Αφήνοντας τις εξαιρέσεις στην πάντα… οι κορυφαίες Χορωδίες της Χώρας μας, ελάχιστα ή τίποτα, δεν έχουν να ζηλέψουν από τις Ξένες… αν αναλογιστεί κανείς πως, το Ελληνικό Κράτος -έξω από πολέμους, φτώχειες και δικτατορίες- μετράει μόνο 40 χρόνια ελεύθερου, πραγματικού, βίου! ή δεν είναι έτσι; Από το ’80 και μετά, μα, κυρίως, από το ’90 και μετά, έχουνε γίνει “μουσικά θαύματα” κι επομένως και Χορωδιακά κι όταν, μάλιστα, ο Έλληνας έχει ν’ αντιμετωπίσει καθημερινά δύο Μουσικές -Ευρωπαϊκή και Βυζαντινή -όταν όλοι οι άλλοι έχουν μία, την Ευρωπαϊκή! Ας μην είμαστε, επομένως, συνεχώς αντιρρησίες κι ας βλέπουμε τη Χορωδιακή πρόοδο μας, αριθμητικά και ποιοτικά!
Πόσες και πόσες Ελληνικές Χορωδίες δεν βραβεύονται στο Εξωτερικό; Πόσες και πόσες Ελληνικές Χορωδίες δεν βραβεύονται στο Εσωτερικό μ’ αντιπάλους Ξένες; Αλλά και γιατί, “στο κάτω, κάτω της γραφής” πρέπει να κυνηγάμε το Πρωτάθλημα! Σύνθημά μας πρέπει να είναι: Πολλοί Μαέστροι, πολλές Χορωδίες! Ει δυνατόν, κάθε πολυκατοικία και μια Χορωδία, κάθε Χωριό και μια Χορωδία, κάθε Συνοικισμός και μια Χορωδία, κάθε Εργοστάσιο και μια Χορωδία, κάθε Τράπεζα μια Χορωδία…! Κάθε άλλο παρά επιλήψιμο είναι, να σπάζουν οι Χορωδίες και να διπλασιάζονται, τετραπλασιάζονται, οκταπλασιάζονται… Οι δύο της Χαλκίδας, να γίνουν τέσσερις και οι τέσσερις οκτώ! Οι τέσσερις της Πάτρας να γίνουν οκτώ και οι οκτώ δεκάξι! Γιατί μία στου Παπάγου κι όχι είκοσι μία! Γιατί μία στην Αγια-Παρασκευή κι όχι τριάντα μία!
Ας είμαστε ευχαριστημένοι, λοιπόν, από τον σημερινό αριθμό των Χορωδιακών Συγκροτημάτων της Χώρας μας κι όταν, μάλιστα, η Περιφέρεια ξεπερνάει την Πρωτεύουσα και Συμπρωτεύουσα, σε ποσότητα και ποιότητα! Ναι· δεν πρέπει, διαρκώς, να “μοιρολογούμε”… ότι…· ας είμαστε ρεαλιστές και όχι κακομοίρηδες όταν, σήμερα υπάρχουν Χορωδίες ακόμη και σε χωριά!
Στην “πληθώρα” των Χορωδιών, άνετα δύνανται να ενταχθούν -όχι, με την ίδια αισιοδοξία- και οι Φιλαρμονικές και τα διάφορα Οργανικά σύνολα, που, καθημερινά αναφύονται στη χώρα μας… Κι εδώ, λοιπόν, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι…· αδιάψευστος μάρτυρας οι λογής λογής Συναυλίες, παντός είδους εμφανίσεις, Φεστιβάλ…, που, με τις, καθόλου απαρχαιομένες ή παμπάλαιες στολές τους, κάθε φορά εντυπωσιάζουν, ακόμη και με την απόδοσή τους!
(60)