Προέρχεται από το ρήμα “ντύνομαι”, στη μαλλιαρή· “ενδύομαι” στη γλώσσα των σαλονιών… Θα μπορούσαμε, να πούμε, η “ενδυμασία” ή η “στολή” κατά τη στρατιωτική… Όπως και να το πούμε, εμείς, θέλουμε να μιλήσουμε, για τα ρούχα, που φοράει ο (η) Μαέστρος, κατά τη Συναυλία, ενώ διευθύνει… Ναι· δεν μπορεί να είναι ξεκάρφωτη… συγκριτικά με τη στολή της Χορωδίας του -το ίδιο και για τον Μαέστρο μιας Φιλαρμονικής ή άλλης ορχήστρας ή μουσικού συνόλου… Ή πρέπει να είναι η ίδια μ’ αυτή που φορούν οι Χορωδοί, οι Μουσικοί… ή, αν δεν είναι ίδια, δεν μπορεί να είναι ό,τι του γουστάρει… Εάν σέβεται, ο Μαέστρος, το Δ.Σ. και τους εκτελεστές του, εάν σέβεται το κοινό, εάν σέβεται τους κανόνες αισθητικής -η αισθητική διέπεται από κανόνες και δεν είναι “εμένα μου αρέσει αυτό… κι ότινος αρέσει”, εάν σέβεται, λοιπόν, το ωραίο, το καθωσπρέπει, το σωστό… ναι, δεν μπορεί να φοράει ό,τι του αρέσει, έτσι, για να διακρίνεται από δυο μέρες μακριά… “σαν τη μύγα μέσ’ στο γάλα”!
Όπως προείπαμε, μία λύση είναι να ντυθεί όπως ακριβώς έχουν ντυθεί οι Χορωδοί του ή οι Μουσικοί του· κατ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύει την ιδέα του συνόλου, της ομοιομορφίας, του “ασορτί”… Κι ας μη φοβάται, ο “εγωισταράς” Μαέστρος, την ισοπέδωση… Θα φαίνεται και θα διακρίνεται από τους εκτελεστές του από τη στιγμή που είναι πριν απ’ αυτούς, έξω απ’ αυτούς, μπροστά απ’ αυτούς και είναι αυτός που ανεβοκατεβάζει τα χέρια του, λυγίζει το σώμα του -τι κακό ήταν κι αυτό με τους παλιούς Μαέστρους που έμεναν στήλη άλατος ή σαν να ‘χανε καταπιεί κοντάρι- ενώ, παράλληλα, με την ίδια ντυμασιά διδάσκει το σεμνό, την ισότητα, το σύνολο, την ολότητα… χαρακτηριστικά του συνόλου της Χορωδίας ή της Μπάντας…· διδάσκει τη δημοκρατία της οποίας, Χορωδία και Μπάντα, είναι πρότυπά της…
Βέβαια, η ενδυμασία του Μαέστρου, δεν είναι δικό του ζήτημα, αλλά υπόθεση του Ενδυματολόγου, του ειδικού στον οποίο θ’ απευθυνθεί ένα Διοικητικό Συμβούλιο και ο οποίος Ενδυματολόγος, εκτός της στολής των Χορωδών, θα επιμεληθεί και για τη στολή του Μαέστρου ο οποίος και οφείλει να πειθαρχήσει… Όμως, εμείς, αναφερόμαστε σ’ εκείνα τα Σύνολα -κι αυτά είναι η συντριπτική πλειοψηφία στη Χώρα μας- που δε νχρησιμοποιούν Ενδυματολόγους… Αν, τώρα, ο Μαέστρος θέλει να ντυθεί διαφορετικά από τους Χορωδούς του, τότε, εάν ο ίδιος δεν ξέρει το πώς θα τακιμιάσει μαζί τους, πρέπει ν’ αποτανθεί σε Ειδικούς… αν όχι ενδυματολόγους… σε ανθρώπους που έχουν μια σχετική αισθητική περί το είδος της ενδυμασίας, τα χρώματα… και πάντα με απέναντι ένα σύνολο…
Έχουνε δει πολλά τα μάτια μας τόσα χρόνια… Δεν είναι δυνατόν ο περί ου ο λόγος… να έχει ντυθεί “αμπιγιέ” και οι Εκτελεστές “σπορ” ή το αντίθετο! Δεν είναι δυνατόν οι Χορωδοί του να φορούν θερινό ένδυμα κι αυτός χειμερινό όταν, όταν οι πάντες -Μαέστρος κι Εκτελεστές- όταν πρόκειται για Χορωδία ή…, πρέπει να φορούν θερινά και, μάλιστα, για λόγους οικονομίας, ίσως και “χωρίς φόδρα” αφού, πλέον, όλα τα Θέατρα, τα Σινεμά, οι Αίθουσες… θερμαίνονται με κεντρική θέρμανση… Το θερινό ένδυμα, το “φρεσκό” ένδυμα, βοηθάει στο να έχει ο Καλλιτέχνης άνεση· άνεση να τραγουδήσει ο εκτελεστής και άνεση στο να διευθύνει ο Μαέστρος… καθότι “Καλλιτέχνες” αμφότεροι… με “μία από ολίγη Θέατρο, Όπερα, Λυρική…”!
Προσέχει τις λεπτομέρειες, ο Μαέστρος, π.χ. να μην αφήνει ξεκούμπωτο το σακάκι του -στο 3κουμπο σακάκι κουμπώνουμε τα δύο πάνω κουμπιά, στο 4κουμπο τα 3 πάνω κουμπιά ενώ, το μονόκουμπο είναι πάντα κουμπωμένο…- καθότι, ο Μαέστρος, όταν διευθύνει, δεν βρίσκεται στη λαχαναγορά κουβαλώντας καφάσια… Εάν φοράει γραβάτα, προσέχει τον κόμπο ενώ το μάκρος αγγίζει τη ζώνη του παντελονιού· ούτε παραπάνω ούτε πιο κάτω. Προσοχή στο χρώμα της κάλτσας, καθώς και στο χρώμα των δερμάτινων ειδών -ζώνη και παπούτσια… Η ζώνη με τα υποδήματα έχουν ίδιο χρώμα το οποίο χρώμα ακολουθεί και η κάλτσα η οποία έπρεπε να ταιριάζει με το χρώμα των ρούχων· όμως, επειδή αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν δεν έχουμε βασικά χρώματα, γι’ αυτό η κάλτσα ακολουθεί το δέρμα…
Θα μου πεις, τι να σου κάνει το ντύσιμο όταν, όταν ο Μαέστρος είναι τετράπαχος! Ο συνετός Μαέστρος προσέχει την εμφάνισή του, όσον αφορά το πάχος, αφού ο χοντρός, στο σώμα, Διευθυντής συνόλου, δυσκολεύεται στην αναπνοή, ιδροκοπάει και κουράζεται στο να διευθύνει… -πώς να πιάσει ο παχύς αστυνομικός τον κλεφτράκο και πώς ν’ ανεβεί ο ογκώδης πυροσβέστης στην πολυκατοικία ή στο βουνό… Ο (Η) Μαέστρος δίνει μεγάλη σημασία στα νώτα του αφού αυτά δείχνει στο κοινό… Εάν έχει πιτυρίδα, αυτή φαίνεται στο μαύρο! Προσέχει να είναι βαμμένα τα τακούνια των παπουτσιών του καθώς και να είναι σιδερωμένο, πίσω, το σακάκι και το παντελόνι… Αυτό έλειπε να διευθύνει με τα ρούχα του ταξιδιού…! Εννοείται, πως ο (η) χοντρός Μαέστρος αποφεύγει τα, ανοιχτού χρώματος, ρούχα που τον κάνουν ακόμη πιο παχύ όπως και τα ενδύματα με οριζόντιες ρίγες… αφού, οι ρίγες, εδώ, λειτουργούν ως στεφάνια κρασοβάρελου… (γιατί οι μακαρίτες, Ντέμης Ρούσος και Παβαρότι… ντύνονταν στα μαύρα;). Αυτό έλειπε η “χοντροκώλα” Μαέστρος να επιδεικνύει τα ευτραφή οπίσθιά της εντός παντελονιού!
Και για να επανέλθουμε· εάν, ο Μαέστρος, θελήσει να ντυθεί διαφορετικά από την κλάση του (κλάση = σύνολο), τότε ή θα κάνει ένα ντύσιμο που θα είναι σχετικό μ’ αυτό των εκτελεστών π.χ. εάν οι Χορωδοί ή οι Μουσικοί φορούν ασπρόμαυρα ο Διευθυντής μπορεί να ντυθεί μ’ ένα χρώμα, μαύρο ή λευκό· κι όταν, λέμε, λευκό, από την κορυφή μέχρι τα νύχια! Το ίδιο και για το μαύρο! Δεν πρέπει να ξεχνάει, ο Μαέστρος, ότι, από τη στιγμή που ανεβαίνει στο πάλκο, είναι ένας Καλλιτέχνης οπότε υπόκειται στους κανόνες αισθητικής και στις υποχρεώσεις των Καλλιτεχνών… από τον τραγουδιστή μέχρι τον ηθοποιό και από τον “μάγο” μέχρι τον Φον Κάραγιαν…! Εάν οι Εκτελεστές είναι ντυμένοι στο καναρινί, τ’ ολόμαυρο του Μαέστρου “πηγαίνει γάντι” έχοντας γραβάτα καναρινί! Το ίδιο μπορεί να συμβεί με το βεραμάν ή το σικλαμέν… Ο Διευθυντής, όμως, μπορεί να διαφοροποιηθεί εντελώς από την κλάση του -που λέγαμε στο στρατό- κάνοντας αντίθεση όπως π.χ. πράσινο οι Χορωδοί, μαύρο ο Μαέστρος ή ολόμαυρο η κλάση (… και το πουκάμισο μαύρο) και μπορντό 100% ο Μος…!
Αποφεύγουμε χρώματα “πεθαμένα” βλέποντάς τα εκ του μακρόθεν στα σύνολα που διευθύνουμε… όπως γκρίζα ή ξεθωριασμένα… ενώ, “επαναστατούμε” κυρίως στις νεαρές ηλικίες με “τζιν”, “χλαμύδες”, “μπέρτες”, ποικίλα χρώματα και ραψίματα που θυμίζουν μπουκέτα λουλουδιών ή σαλάτες χορταρικών…! Απέναντι σ’ αυτά τα χρώματα και τα ραψίματα δεν μένει έξω ο Μος αλλά ανάλογα με την ηλικία του και τον χαρακτήρα του ντύνεται και ακολουθεί… ποτέ μένοντας στο περιθώριο… Μας ενδιαφέρει το σύνολο και όχι το άτομο… όπως στο στρατό που, στρατηγός και στρατιώτης είναι ντυμένοι στο χακί…! Είτε Μος είσαι είτε χορωδός ή μουσικός προέχει το σύνολο και όχι το άτομο… Αυτό, που, λέμε, “μου πάει…” είναι λάθος… αφού μέσα στο σύνολο χάνεσαι και πρυτανεύει “το όλον”… όπως, και πάλι στο στρατό, γιατροί, οδοκαθαριστές, μπακάληδες, μηχανικοί… είναι ντυμένοι ίδια! Παράδειγμα στους, προ 10ετίας, Ολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα που χιλιάδες χορωδοί φορούσαν κάτι παράξενα… που, σε περίπτωση που ζητούσαν σε κάποιον να τα φορέσει και να βγει βόλτα… θα προτιμούσε να κλειστεί στο σπίτι του παρά να γελοιοποιηθεί…!
Και για να τελειώνουμε, δεν μπορεί ένας Μαέστρος ν’ αυθαιρετεί όσον αφορά την ενδυμασία του σε σχέση με τους Εκτελεστές του… Πρέπει να πειθαρχεί στους Ειδικούς όπως έχει την απαίτηση, ο Εκτελεστής του, να πειθαρχεί σ’ αυτόν… Ούτε ο Μος έχει λόγο -αν δεν διαθέτει στοιχεία αισθητικής…- στην ενδυμασία της κλάσης του, πριν από κάθε Συναυλία αφού, εδώ, μετράει και ο περιβαλλοντικός παράγοντας του σκηνικού χώρου… το “φόντο”… που λέμε… Η καθεμιά Χορωδία ή Μπάντα ή, τέλος πάντων, το κάθε σύνολο έχει τον “σύμβουλο” επί της ενδυμασίας…
Η κ. Σικλαμέν
(760)